کتاب دیوانه و چاه

دیوانه مثل تمام دیوانه¬ها نبود. و این چاه از همان اول احساس کرده بود. از همان وقتی که دیوانه با اولین سنگ بزرگش، صبح خیلی زود آفتاب نزده از راه رسیده بود و با تمام قدرت سنگ را توی چاه انداخته و خواب چاه را که پر از کبوترهای چاهی بود، آشفته کرده بود. آن روز چاه _مثل روزهای بعد از آن_ از درد به خود پیچیده بود و فریادش به آسمان بلند شده بود و دیوانه با خوشحالی بالا و پایین پریده بود و دست¬ها را به هم زده بودو از ته دل خندیده بود و چقدر هم قشنگ خندیده بود. آن روز چاه_ و البته نه مثل روزهای بعد از آن_ از دست دیوانه خیلی عصبانی شده بود و خیلی هم لجش گرفته بود. با این حال وقتی به دیوانه نگاه کرده بود، با خودش گفته بود: (( نه، این دیوونه مثل تموم دیوونه¬ها نیست.))