محله به محله‌، کوچه به کوچه و پلاک به پلاک، پرسان پرسان رد خانه‌های مشاهیر را گرفته و با ساکنان، وراث، همسایه‌ها، کسبه محل و هم پاتوقی‌های مشاهیر به گفت‌وگو نشسته است. نسرین ظهیری کوشیده با نثری شاعرانه در گزارش‌های میدانی‌اش مخاطبان را به مهمانی باشکوهی دعوت کند به صرف درک لحظه‌های شاعرانه و خلسه نویسندگان بزرگ و نشستن در محضر خانه‌هایی که نت‌های جاودانه در آنها پا گرفته است.

لمس دیوارهایی که رازهای سر به مهر تاریخ را در سینه دارند، مهمانی کاشی‌های آبی زنگاری.

در کنار روایت خانه‌ها نویسنده در مقدمه کتاب به نتایج جالبی از یافته‌هایش نیز اشاره می‌کند «از میان این ۴۴ خانه حدود چهل درصدشان ثبت تاریخی شده اند و تا اندازه ای از گزند تخریب روزگار دورند. از بین خانه‌های ثبت شده تاریخی 22 درصد به شکل موزه در آمده‌اند، ۵۸ درصد میراث‌داران مشاهیر میراث پدری و همسری را فروخته‌اند. همچنین از میان خانه‌هایی که ثبت تاریخی نشده‌اند ۶۵ درصدشان تخریب شده و جز نامی ‌نامفهوم چیزی باقی نمانده است».

احمد مسجد جامعی که بر این کتاب مقدمه‌ای نوشته، می‌گوید: «این مجموعه بر خلاف برخی از آثار و نوشته‌ها که سرگذشت خانه‌های تاریخی تهران را مرور کرده‌اند به جای پرداختن و معرفی عمارت دوله‌ها و سلطنه‌ها که معمولا بسیار مجلل و اعیانی هستند به معرفی خانه‌های اهالی فرهنگ و هنر در تهران پرداخته است. خانه‌هایی که اعتبارشان را از بزرگان این مرز و بوم گرفته‌اند و اکنون با جست‌وجوی فراوان باید ردی از آن‌ها در کوچه و محله‌های تهران پیدا کرد».