در حوزه ی سلامت اغلب گفته می شود پزشکی شغلی «مبتنی بر شواهد» است، یعنی پزشکان خوب برای توجیه مداخلات شان نمی توانند به تجربه و قضاوت خود استناد کنند و باید به آمار و ارقام تحقیقات اشاره کنند. زمانی در یکی از برنامه های آموزشی مشهورمان با عنوان آی ام اچ ال که ویژه ی مدیران و رهبران حوزه ی سلامت بود، از شرکت کنندگان خواستم سبک پزشکی خود را در طیفی میان «مبتنی بر تجربه» و «مبتنی بر شواهد» جانمایی کنند؛ قرار شد یک طرف شواهد را بنویسند و سوی دیگر تجربه های خودشان از آن شواهد را بنویسند. از آن ها خواستم بگویند سبک کار کردن خودشان بیش تر براساس شواهد است یا طبق تجربه ها عمل می کنند. برخلاف آن چه اغلب گفته می شود که پزشکی شغلی مبتنی بر شواهد است، آن ها سبک کار کردن خودشان را در سراسر این نمودار جایابی کردند. در نهایت به این توافق رسیدیم که در پزشکی، مانند مدیریت، وجود نوعی تعادل میان شواهد و تجربه ها ضروری است. یکی از پزشکان حاضر در جلسه پیشنهاد کرد اصطلاح مشهور «پزشکی مبتنی بر شواهد» به «پزشکی هدایت شده با شواهد» تغییر کند.