آیا مرگ تصویر دارد؟ به بیانی دیگر، آیا می توان نه فقط از تصویر مرده ها بلکه از تصویر مرگ هم حرف زد؟ و آیا سینما که همچون شکارگاه تصاویر است، می تواند این تصویر مرگ را نیز به دام اندازد؟ کتاب حاضر با این پرسش ها آغاز می شود و با بررسی فیلم هایی که دغدغه مرگ دارند، پیش می رود. اما کتاب در ادامه تلاش می کند تا از یک سو مرگ را نه فقط در روایت فیلم ها بلکه در رابطه و نسبت با خود مدیوم سینما نیز بررسی کند و از سوی دیگر امکانات مقاومت در برابر مرگ، یعنی نسبت سینما و نامیرایی را نیز بکاود. از این رو همزمان با استفاده از بحث های نظری در تاریخ صدساله نظریه فیلم، کنکاش در نظرورزی های فلسفی در باب مرگ و نامیرایی و همچنین جستجو در منابع ادبی نیز اجتناب ناپذیر می شود. بنابراین کتاب حاضر مطالعه ای میان رشته ای با محوریت مرگ است که از سوی نظریه فیلم، فلسفه و ادبیات تغذیه می شود. مرکز جاذبه ای که در سرتاسر این کتاب سرگردان و پنهان و سلطه جو مانده است (خواهد ماند!) مرگ است.