این کتاب که به گونه ای خودزندگی نامه ی لوییزا می آلکوت به حساب می آید، در بوستون و درست پس از پایان جنگ داخلی می گذرد و داستان چهار خواهری را تعریف می کند که برای غلبه بر فقر و تبدیل شدن به زنانی مفید و خودکفا، سخت در تلاش اند. مگ، بزرگترین خواهر، دختری زیبا اما غرق در آرزوهای مادی است؛ جو، دختری خوش قلب و شبیه پسرهاست که به نویسندگی علاقه دارد؛ بث، خجالتی و مهربان است و به موسیقی عشق می ورزد؛

و ایمی، کوچک ترین خواهر، اندکی خودخواه اما بسیار اجتماعی و خوش مشرب است. با این که این شخصیت ها مانند همه ی برادرها و خواهر ها گهگاهی با هم به مشکل می خورند، اما محیط پرعشق خانه را با کمک یکدیگر حفظ کرده و بی صبرانه منتظر بازگشت پدرشان از جنگ هستند. آلکوت به شکل هنرمندانه ای، به کاوش در ظرافت های بی شمار خانواده و روابط خانوادگی هر شخصیت پرداخته است.

مخاطبین مشتاق این رمان، اغلب، شخصیت خود در مراحل مختلف زندگی را در یکی از این چهار خواهر پیدا می کنند. کتاب زنان کوچک، اثری فراموش نشدنی و نمونه ای کم نظیر از آثار مکتب رومانتیسیسم است.