کتاب فیزیک اندوه

اندر مصایب مینوتور بودن حتما اکثر شما درمورد افسانه‌ی مینوتور شنیده‌اید. فرزند نامشروع پادشاه مینوس که از همخوابگی زنش با گاوی که پوسایدون برایش فرستاده بود زاده شد. مینوتور سر و دمی همچون گاو و بدنی انسانی داشت و چون همه از او می‌ترسیدند او را در هزارتویی تاریک مخفی کردند. (برای جستجوی بیشتر ریسمان آریادنه را جستجو کنید.) اسطوره همیشه از نگاه کسی غیر از مینوتور خوانده شده چون او فرزند گناه بود، سایه‌ای مخفی در هزارتو. اما فیزیک اندوه بازخوانی اسطوره از نگاه مینوتور است. نوزادی تنها و رانده شده از مادر، مخفی در هزارتویی تاریک و سرد و نمور که بی‌شباهت به انسان مدرن نیست. ما هم از مادر دور شده‌ایم، انسان‌هایی تنها و رانده شده در پستوی خانه‌ها، به دور از هم، خلوت‌گزیدگانی بالاجبار. همه‌ی ما مینوتوری هستیم تنها در هزارتوی غم‌زده‌ی خود. فیزیک اندوه، ادبیات محض است. نوشته‌ای خالص بیرون جسته از قلب اسطوره. از آن نوشته‌ها که وقتی می‌خوانی حسرت قلم و ذهن پویای نویسنده را می‌خوری. من که تاکنون از ادبیات بلغارستان چیزی نخوانده بودم اما عجب دُرّی نصیبم شد. پس بد نیست نقبی هم بزنیم به تاریخ بلغارستان از زمانی‌که بخشی از قلمرو یونانیان و رومیان بوده تا سال‌های میانه‌ی قرن بیستم (۱۹۴۴) که کمونیسم با دخالت شوروی در قامت جمهوری خلق بلغارستان پا به این خاک گذاشت. با دانستن این نکات بد نیست به وجه سیاسی و اجتماعی اثر نیز نگاهی بیندازیم: آنچه کمونیسم به ارمغان آورد تنهایی و عزلت بود. مینوتورهایی به دام افتاده در هزارتویی بی‌انتها درگیر با هویت نامأنوس خویش. و حتی سبک نگارش کتاب هم (همان‌طور که خود نویسنده گفته) همانند یک هزارتوست. برای راهگشایی در این هزارتو باید عشق به ادبیات و اسطوره را همچون ریسمان آریادنه در دست داشته باشید.