شافاک، پس از تولد اولین فرزندش در سال 2006، دچار افسردگی پس از زایمان و بحران روحی شدیدی شد. احساس گناه، اضطراب و تشویش درباره ی این که آیا می تواند مادر خوبی باشد، شافاک را رها نمی کرد؛ او به همین خاطر، نوشتن را کنار گذاشت و باور خود به قدرت کلمات را به طور کلی از دست داد. شافاک در این شرح حال جذاب، داستان سفر پرفراز و نشیب خود را روایت می کند. او با شناسایی جنبه های مختلف و متضاد شخصیتش که هر کدام ویژگی های مختص به خود را دارند، به دنبال رسیدن به تعادلی میان این جنبه ها و یا حداقل شخصیتی واحد است. این نویسنده با آمیزش تجارب خود با زندگی نویسندگان بزرگی همچون سیلویا پلات، ویرجینیا وولف، آلیس واکر و زلدا فیتزجرالد، به دنبال راه حلی کاربردی برای ناسازگاری های میان خلق هنری و اجرای کامل نقش مادری است.