همانند هر چیز دیگری، دریغ کردن عشق می‌تواند با شدت و ضعف متفاوتی انجام شود. در یک‌سوی بردار، یک والد می‌تواند در پاسخ به رفتاری که کودک انجام داده است، آن‌قدر ظریفانه خود را کنار بکشد و احساس و عاطفه کمتری از خود بروز دهد که شاید خودش نیز به آن آگاه نباشد. در سوی دیگر بردار، یک والد ممکن است خیلی با صراحت به کودک بگوید: «وقتی این رفتارها را بروز می‌دی، تو را دوست ندارم» یا «وقتی این کارها را می‌کنی، اصلا نمی‌خواهم جلوی چشمم باشی.» بعضی از والدین عشق خود را از کودک با امتناع از پاسخ یا نادیده گرفتن او دریغ می‌کنند. آن‌ها ممکن است با صدای بلند این را نگویند، اما پیغامی که ارسال می‌کنند کاملا روشن است: «اگر کاری را که من دوست ندرام انجام بدی، تظاهر می‌کنم که به تو توجهی ندارم، گویی که تو اینجا حضور نداری. اگر می‌خواهی دوباره به تو توجه کنم، باید از من اطاعت کنی.» گروه دیگری از

والدین نیز به‌صورت فیزیکی خود را از کودک جدا می‌کنند. این کار به دو طریق صورت می‌گیرد. یا پدر و مادر از کودک دور می‌شوند (این درحالی است که کودک گریه می‌کند و با وحشت فریاد می‌زند....