به گفته شوپنهاور، شفقت اساس انساندوستی، عدالت و اخلاق است. این شامل عشق به حیوانات است و نیروی محرکه طبیعی، غیر خودخواهانه و واقعا اخلاقی در پشت عمل اخلاقی است. اساس هر فضیلتی است. در نگرش تمایل به احساس شفقت توصیه شده توسط شوپنهاور، به نظر می رسد منبعی از انرژی اخلاقی پنهان شده است که می خواهد از مردم محافظت کند و از پتانسیل آن استفاده کند. این باید انسانیت را در جامعه‌ای که مشخصه آن درگیری‌های فرهنگی فزاینده است، دوباره ممکن کند. آرتور شوپنهاور، متولد 22 فوریه 1788 در دانزیگ، در گوتینگن و برلین به تحصیل فلسفه پرداخت. در سال 1833 به فرانکفورت آم ماین نقل مکان کرد و در آنجا به عنوان یک محقق مشغول به کار شد. علاوه بر اثر اصلی او، جهان به مثابه اراده و بازنمایی، بیش از هر چیز پاررگا و پارالیپومن (1851)، از جمله قصارهای حکمت زندگی بود که او را به شهرت رساند. آرتور شوپنهاور در 21 سپتامبر 1860 بر اثر ذات الریه در فرانکفورت آم ماین درگذشت. او در کنار نیچه و کی یرکگور همچنان یکی از محبوب ترین فیلسوفان قرن نوزدهم است.