زن از جا بلند شد و به سمت حال چرخید و گفت: چهارتا معتاد زن‌باز بی‌سواد مملکت را اداره کنند بهتره نه؟ اگر آدم بودند و هنر زندگی صالحانه را می‌دانستند، به دخالت و فضولی در کار دنیا چکار دارند؟ در کار ملت‌ها فضولی می‌کنند، در فرهنگ، دین، سیاست، اقتصاد جناب! همه مصیبت‌های فرهنگی اجتماعی دنیا زیر سر همین تمدن‌های کاپیتالیسته! برای ما شاه می‌برند، شاه می‌آورند تا یک خودفروختۀ مناسب پیدا کنند. مملکت خودمان جاده نداره، آقای محترم! دهات‌های ما جاده و بهداشت ندارند. دو تا مدرسۀ درست و حسابی نداریم، آب و برق اکثر شهرهامان سامان نداره! دهاتی‌ها که از چاه آب می‌خورند و چراغ نفتی روشن می‌کنند. لابد نمی‌بینی که اقتصاد ما شده فروش نفت...» مرد چند قدم رفت: نمی‌فهمم این مسائل به تو چه ربطی داره؟ قهر کرده بودی که بری و خرابکار بشی و برگردی؟ و زن به آن روز فکر کرد که از غصه خوردنش برای مردم فقیر با همسفرش در اتوبوس صحبت کرده بود. همسفرش به او گفته بود قرآن بخوان و ازخدا بخواه که راه را به تو نشان دهد. حالا زن در ماه‌های آخر سال 1357 رودروی شوهرش ایستاده و به او می‌گوید که دلم نمی‌خواهد روش زندگیم را اصلاح کنم. کتاب حاضر حاوی سه دهه خاطرات سیاسی مولف رفعت یزدان‌پرست علیه مجاهدین خلق است.