سوزان سانتاگ- نویسنده این نمایشنامه درباره قصد خود از بازنویسی نمایشنامه ایبسن توضیحاتی در کتاب ارائه کرده است. با باور او، بازسازی (یا اقتباس از) نمایشنامه های معتبر از مهم ترین فعالیت های تئاتری محسوب می شود. در گذشته سنت بر این بوده که این کار به شکل ارائه متنی جدید انجام گیرد. وی، به عنوان نمونه به روایت های «درایدن» در قرن هفدهم از دو نمایشنامه شکسپیر، و بازنویسی های نمایشنامه های یونان باستان توسط ژان ژیرودو، هاینر مولر و شیموس هینی اشاره کرده است. سانتاگ درباره تصمیم خود در تغییر دادن نمایشنامه ایبسن می گوید: «حس می کردم اثر ایبسن ناقص و پرخدشه است. آنان که با آثار این نمایشنامه نویس آشنا هستند، متوجه خواهند شد که گرچه بانوی دریایی من همان طرح داستانی را دنبال کرده و شش شخصیت از هشت شخصیت اصلی را به کار می گیرد، ولی بیش از نیمی از متن حاضر تازه است، شخصیت ها تغییر یافته اند، عناصری اساسی از داستان حذف شده، ریتم و همچنین سبک استفاده شده در ساختار نمایش متفاوت است، و پایان اثر دگرگون شده است.»