سید مرتضی آوینی (معروف به کامران) کارگردان فیلم مستند و روزنامه‌نگار حوزه فرهنگی اهل ایران بود. مجموعه فیلم‌های مستند تلویزیونی او درباره جنگ ایران و عراق با نام روایت فتح شناخته‌شده‌است. سید مرتضی آوینی در ۲۱ شهریور ۱۳۲۶ در شهر ری به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهرهای زنجان، کرمان و تهران به پایان رساند. او از کودکی با هنر انس داشت. شعر می‌سرود داستان و مقاله می‌نوشت و نقاشی می‌کرد. آوینی در جوانی به گفته بسیاری از آشنایان و نزدیکان آوینی، دگرگون شد و زندگی او در آغاز دهه ۱۳۴۰ با سال‌های انقلاب فرق بسیار داشت. گذشته او، کمتر در رسانه‌های ایران بررسی شده‌است. ابراهیم حاتمی‌کیا در یادداشتی در شهروند امروز می‌نویسد «آیا کسی مرتضای قبل از انقلاب را می‌شناسد. آنانی که در آن دوران با او حشرونشر داشته‌اند از مرتضای تثبیت شده بعد از شهادتش راضی‌اند؟»؛ و دخترش کوثر معتقد است برای برخی «آوینی خوب، آوینی مرده‌است.». نوشته های شهید سید مرتضی آوینی پس از شهادت ایشان، ابتدا به صورت پراکنده و محدود توسط « کانون فرهنگی هنری ایثارگران » به چاپ رسید، سپس « نشر ساقی » مجموعه آثار را در ۱۲ عنوان چاپ و منتشر کرد، و از این پس، این مجموعه در « انتشارات واحه » و زیر نظر خانواده آن شهید به چاپ می رسد تا به یاری خدا بار دیگر در دسترس علاقه مندان قرار گیرد. به استثنای سه کتاب « فتح خون » ، « فردایی دیگر » و اولین جلد « آینه جادو » که شهید آوینی، خود در زمان حیات، مقالاتش را انتخاب و تدوین کرد، باقی آثار ایشان، در واقع جمع آوری مقالاتی پراکنده در نشریات گوناگون است که بنا به تشخیص و سلیقه ناشرین مختلف دسته بندی و منتشر شده است. اگر خود ایشان هنوز در میان ما بود، شاید این کتاب ها هرگز منتشر نمی شد یا به شکل دیگری تنظیم می شد. به هر جهت، غیر از سه کتاب مورد اشاره، آن چه منتشر شده و می شود « کتاب » های شهید آوینی محسوب نمی شوند، بلکه مجموعه آثار نوشته شده توسط ایشان به حساب می آیند که در دوره های مختلف زمانی و به منظور چاپ در مطبوعات در همان ایام و روزگار تدارک دیده شده بودند و نه به منظور تبدیل به یک کتاب که اثر ماندگارتری است. این نکته ای است که بهتر است خواننده محترم این کتاب ها از ابتدا در نظر بگیرد و توجه داشته باشد که با کتاب هایی « گردآوری شده » مواجه است، نه کتاب هایی « تالیفی » به معنای متعارف.