کتاب کتاب

می خرامد غزالی تازه در اندیشه ما_ شاید آهوی تو رد می شود از بیشه ما# دانه سرخ اناریم و نگه داشته اند_ دل چون سنگ تو را در دل چون شیشه ما# اگر از کشته خود نام و نشان می پرسی_ عاشقی شیوه ما بود و جنون پیشه ما# سرنوشت تو هم ای عشق! فراموشی بود_ حک نمی کرد اگر نام تو را تیشه ما# ما دو سرویم، در آغوش هم افتاده به خاک_ چشم بگشا که گره خورده به هم ریشه ما.