در روزگاران قدیم، در شهری، شاعر فقیری به همراه فرزندان و همسرش زندگی می‌کرد. او اسم خودش را «ابوقافیه» گذاشته بود؛ اما هیچ‌وقت نتوانسته بود شعرهای قشنگی بسراید. روزی او در قصر شاه، در حضور میهمانانی مهم از یمن و چین، برای سلطان شعر خواند، اما به قدری شعرهایش مضحک بود که همه زیر خنده زدند و سلطان برای حفظ آبرو، به وزیر دستور داد، او را از قصر بیرون کنند و کتک مفصلی به او بزنند. بعد از این اتفاق و ادامه‌دار شدن فقرش، همسر و فرزندانش او را کتک زدند. ابوقافیه تصمیم گرفت برای «خالد یاغی»، امیر دزدان شعر بگوید. او شعرش را نوشت و به درة سیاه، محل زندگی دزدان و خالد یاغی رفت و دچار حوادث عبرت‌آموزی شد که در این کتاب می‌خوانیم. این کتاب مصور که برگرفته از گلستان سعدی است، برای گروه سنی «ب» و «ج» به نگارش درآمده است.