«دانیل گلاک»، ترانه‌سرای پیشین در ۱۰۱ سالگی در خانه سالمندان خوابیده و خواب می‌بیند. «الیزابت دیاموند» ۳۲ ساله که در بچگی همسایه دانیل بوده مرتب به ملاقات او می‌آید. الیزابت، دوست نزدیک دانیل بوده و تحت تأثیر توصیفات او درباره هنر قرار گرفته است. درنتیجه ي تأثیر دانیل، الیزابت استاد جوان هنر در دانشگاه لندن شده است. یکی از شخصیت‌های بزرگ رمان، هنرمند مشهور دهه ۱۹۶۰، «پائولین بوتی» است که سال‌ها پیش درگذشته و موضوع رساله دانشگاهی الیزابت بوده است. داستان تا حد زیادی بین خواب‌های طولانی‌مدت دانیل که او را تا آستانه مرگ پیش می‌برد و یادآوری‌های الیزابت از ریشه دوستی‌شان در رفت‌وآمد است... .