این کتاب شرح ارجمند ترین سخن صوفیه، یعنی حدیث عشق است که آن را استوارترین رشته پیوند یا وصلت روحانی میان حق و خلق دانسته اند و از سوی دیگر عشق انسانی را نیز منهاج عشق ربانی دیده، عشق خلق را تجلی عشق حق شمرده و در وصف عشق الهی قیاس از عشق انسانی گرفته اند. آنان ” جوهر محبت و نایره آتش عشق” را خاصیتی شمرده اند که انسان بدان ممتاز است و بر آن بوده اند که تأثیر کیمیا کار عشق است که می تواند دیوی را فرشته کند و یزیدی را به مرتبه بایزیدی برساند. این کتاب بررسی جامعی است از دیدگاههای صوفیه در باب عشق و با تتبع تفضیلی در اهم آثار بزرگان تصوف و نقل بسیاری از سخنان نغز و بدیع آنان در این باب بر گوشه های مختلف این بحث روشنی افکنده است.