کتاب انجمن شاعران مرده: بر اساس فیلمنامه‌ای از تام شولمن

«انجمن شاعران مرده» اثری است که قلبت را لمس می‌کند و ذهنت را بیدار. این کتاب، داستان معلمی متفاوت به نام جان کیتینگ و گروهی از دانش‌آموزان در یک مدرسه سختگیرانه است که با عشق به شعر و زندگی، یاد می‌گیرند چگونه خودشان باشند. کیتینگ با شعار ماندگار «Carpe Diem» (دم را غنیمت شمار) به آنها الهام می‌بخشد تا از حصار محدودیت‌های جامعه و ترس‌های درونی فراتر روند. این کتاب را باید خواند چون به تو می‌آموزد که زندگی فراتر از قوانین خشک و رویاهای تحمیلی است. جادوی آن در الهام‌بخشی به مخاطب برای کشف صدا و مسیر خودش نهفته است. نثر دلنشین، پیام‌های عمیق و شخصیت‌هایی که گویی از زندگی واقعی تراشیده شده‌اند، تو را تا آخرین صفحه همراه می‌کنند. نقاط منفی؟ شاید داستان گاهی به ایده‌آل‌گرایی افراطی نزدیک شود یا برای برخی، پیام‌ها بیش از حد ساده به نظر برسد. اما این ضعف‌ها در برابر شور و شوقی که به زندگی تزریق می‌کند، رنگ می‌بازند. «انجمن شاعران مرده» چیزی فراتر از یک کتاب است؛ دعوتی به زندگی با جسارت، معنا و شور است.

میتونم به جرات بگم با این کتاب زندگی کردم قلبم تکه تکه شد و بین همه اون صفحات به جا موند ذهنم رو روحم هیچوقت حرف های اقای کیتینگ رو فراموش نمیکه اون شعر هایی که پسرا میگفتن مثل نور تو وجودم نفوذ میکرد این کتاب از اون دسته کتاب هایی هست که هر وقت هر کسی رو ببینم سریع بهش میگم "اقای کیتینگ رو میشناسی" یا "کتاب انجمن شاعران مرده رو خوندی؟" و انقدر راجب کتاب با اون صحبت میکنم که در نهایت حتی اگه اون نتونست کتابو بخره خودن کتابمو بهش بدم:)))) دوست دارم همه این کتابو بخونن در کنار غمش توی تمام صفحاتش حتی مرگ کرکتر یا اتفاق بی که برای یکی می افته زندگی جریان داره این کتاب در هنگام مرگ هم به من نحوه زندگی کردن رو یاد داد.