کتاب آخرين انار دنيا

شاید اولین و بدیهی ترین واقعیت درباره #آخرین_انار_دنیا سبک #رئالیسم_جادویی آن باشد. و سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که چه کسی می‌تواند بگوید از خواندن این سبک لذت نمی‌برد؟ داستان کتاب داستان جنگ است. شاعرانگی نوشتار #بختیارعلی ، عشق گیرای #محمد_دل_شیشه ، مردانگی #سریاس_صبحدم ، وفای #مظفر_صبحدم ، زیبایی آواز #لاولاو_سپید و #شادریا_سپید و تمام جاودانگی درد عیان شده در قصه هیچ می‌بود اگر جنگی صورت نمی‌گرفت. اما رهبرها پیوسته جنگ به پا می‌کنند؛ از سر آز و طمع شاید. و این ساکنان جهانشهر هستند که متحمل ضرر و ناخوشی دائمی می‌شوند. به گمانم جنگ آدم‌ها را گم می‌کند. هر یک را در گوشه ای از جهان و زمان و بلکه در سراسر تاریخ. نه؛ خیال نکنید آخرین انار دنیا صحنه نبرد است که نیست. آخرین انار دنیا از عواقب آن می‌گوید و آنچه را بر سر زندگی‌ها و حتی مرگها آورده آشکار می‌کند. گاه با شاعرانگی و گاه با فلسفیدن. شخصیت اول کتاب دانای کلی است که بعد از گذشت بیست و یک سال اسارت برگشته تا به جستجوی تنها پسرش برود اما آیا این پسر تنها پسر اوست؟ نمی‌دانیم. تنها چیزی که واضح و مبرهن است این است که #مظفر_صبحدم به نمایندگی از تمام انسان‌ها تا به ابد گم شده است و سوار بر کشتی به مقصد ناکجا داستان خود را برای ساکنان کشتی که همه فرزندان آدم اند تعریف می‌کند. کتاب ساده ای نیست نه از باب لحن آن که بسیار هم شیوا و روان است (درود بر #مریوان_حلبچه_ای توانا) بلکه از آن حیث که شما را وادار می‌کند بعد از خواندن هر بخش چشم‌ها را بسته به ژرفایش فرو بروید و همه چیز را تجسم کنید. بیخود نیست که #دیوید_لینچ سرکش در جایی می‌نویسد که اگر قرار باشد ده کتاب برتر جهان را انتخاب کنم باید بگویم که دست کم چهارتای آن‌ها را #بختیارعلی نوشته است.

اگر به شما بگویم بالای کوهی درخت اناریست که کور را بینا میکند,پیوند های ناگسستنی برادری آنجا به هم گره میخورد و از آنجا صدای آواز دو پری سپید به گوش می‌رسد؛ آوازی که در قلب هایمان رودخانه ای جاری میکند که موج های آن سوار بر گیسوانی شیشه ای و پاک هستند با من همراه میشوید تا زیر آخرین انار دنیا شنوای داستان مردی باشید که پس از ۲۱ سال از اسارت برخواسته تا دنبال سریاس صبح دم فرزندی که در جنگ به جا گذاشته بود باشد؟ «من کسی هستم که از شب و بیابانی و سرگردانی آفریده شده ام تا پدر پسران گمشده در جنگ،بازار و آتش روزگار باشم.» البته آخرین انار دنیا تنها روایتگر زندگی مظفر و سریاس صبحدم و جنگ نیست داستان پیوند های ابدیست که انسان ها بایکدیگر میبیندند تا با نیرویی جادویی هیولایی را در درونشان رام کند،عشقی که با دلی شیشه ای در آمیخته،دوستی های ابدی شعله ی وجودیشان هیچگاه در دل ها خاموش نمیشود،کوهی که عهد کرده بود گنجشک هایی را نجات دهد که زخمی در کنار او فرود می آیند،گناهکارانی بی گناه که پشت چهره ی حکمرانشان آغوش پسری گمشده قامت استوارش را به زانو در می آورد،قصه ی تمام کسانی که در غبار جنگ زندگیشان در حال محو شدن است. «هیچ‌کس به ما نیاموخته سوال کنیم که ما چه کسی هستیم!روزی هم که با این پرسش روبرو می‌شویم تمام زندگی ما از هم پاشیده می‌شود...اما بعد هرکدام باید معنی خود را دریابد در آخر و ابتدای راهی بی پایان بیایید همسفر با دریا و شب همراه مظفر صبح‌دم شویم برای یافتن سریاس یا شاید خودمان زیر آخرین انار دنیا کلا،کلام من و تو نیست...کلام انسان نیست.کلام خداست.