هر شبانگاهی كه امیری امر می كند: قصه بگو!وشهرزاد لبنان كلمه می گشاید به گفتن ، امیری می میرید ‌؛ وهر سحرگاه كه شهرزاد لب فرو می بندد،‌ كلمه می میرد وداستان نویسی زاده می شود... در((كتاب ارواح شهرزاد)) پندار، گفتار وكردار داستان ، به دو شیوه اگادمیك وآموزش تجربی- كارگاهی به هم آمیخته شده ، براین باور كه تلاش برای انتقال هنرداستان نویسی ، به انگارآموزش خطی یك نگره علمی، ره به بیهودگی دارد. ازاین رو،سیال اطلاعات ودانش شگردها، طنین تجربه ها ونوبركردن جستارهای داستانی ، بایقین به شك باشكوه وآینده، چنان عرضه شده اند كه : درآداب شهرزادگی ، هرداستان نویسی، شهرزادخوداست وخود امیرخود است... كه به هزار ویك داستانش، می میرد وباز زاده می شود...