شمس من و خدای من، اثری پژوهشی در شرح حال مولانا جلال الدین محمد بلخی به قلم استاد پرویز عباسی داکانی است که شرح زندگانی مولانا قبل و بعد از آشنایی او با شمس تبریزی را مورد بررسی قرار می دهد. این موضوع که مورد توجه نویسندگان و پژوهشگران زیادی قرار گرفته این بار از منظر پدیدارشناسی توسط این محقق کشورمان بررسی شده است. نویسنده مدعی است که زندگانی مولانا را به شکل همه جانبه از پیش از تولد او و سپس در دوره ی خود او مورد بررسی قرار داده و در این راه اطلاعات بسیاری نظیر شرایط خانواده و اجتماع و مکان و...از منابع موثق استخراج کرده است. عباسی داکانی معتقد است کیفیت دیدار شمس و مولوی و نحوه ی رشد و پرورش جلال الدین در محضر این پیر فرزانه اغلب به درستی بیان نشده و آنچه توسط نویسندگان متعدد در باب مجالس ملاقات و ارتباط آن دو مطرح است، واضح و صحیح بازتاب پیدا نکرده است. آنچه نویسنده در این اثر به آن پرداخته این است که اغلب شکوفایی و بزرگی شخصیت مولانا را در قالب دیدار او با شمس تعریف می کنند و این تاثیر را چنان بزرگ می دانند که تا حدی جبروت شخصیتی مولوی زیر سوال می رود. اما با تحقیقات و ادله ی تاریخی که در این اثر بیان شده، عباسی داکانی نشان می دهد که مولانا قبل از دیدار با شمس هم شخصیتی مطرح و بزرگ در زمان خودش بوده و آموزه های شمس تنها جرقه ای در آتشگاه درونی مولانا بوده است. وی در این اثر که نوشتن آن سه سال به طول انجامیده اذعان دارد که شمس خود را شخصیتی شکارچی می دانست و فقط در پی شکار بزرگان عقل وعرفان بود و همین مساله کبریای اندیشه ی مولوی را به خوبی نشان می دهد. ویژگی مثبت دیگری که برای این کتاب می توان قائل شد، تشریح مرتبه به مرتبه ی حیات شمس در کنار مولاناست و خواننده با مطالعه ی این اثر با هر دوی این شخصیت های بزرگ به خوبی آشنا می شود.