این دیکتاتورها زود فهمیدند که بدون حمایت زنان، بدون شریک کردن آنان در سرنوشت‌شان، برای دستیابی به قدرت نمی‌توانند شانسی داشته باشند. زنانی که به رغم نام‌های متفاوت یک‌ وجه مشترک دارند: می‌توانند به صورتی غیررسمی بر همه چیز، حتی امور حکومتی – تا جایی که به آن‌ها اجازه داده می‌شود – تاثیر بگذارند. گاه حکومت در دست همین آموزگارانی می چرخید که تا دم مرگ دیکتاتورها را همراهی می کردند. دیکتاتورها وحشی،خشن،ستمگر،مبتذل بودند.با این حال زنان آنها را دوست داشتند.حتی اگر با رقبای بی شمارشان به آن ها خیانت کرده باشند.آنها در قربانگاه حرص وحشیانه دیکتاتورها به سیاست،قربانی می شدند.در عین حال آنان را همراهی می کردند،از آنها انتقاد میکردند،بازداشت می شدند و باز ثابت قدم بودند؛زیرا به دیکتاتورها قوت قلب می دادند؛زیرا دیکتاتورها به آنها احتیاج داشتند.