کتاب خاطرات خانه ی ابری

خاتون به دسته گل سفیدی که در دست داشت نگاه کرد و در این فکر بود که با آن چه کار کند. بی شک نمی توانست آن را همراه خود به خانه ببرد. تعللش در دوختن لباس بعد از این همه رفتن به کلاس مادام، کافی بود کفر مادرش را در آورد چه رسد به این که با دسته گل وارد خانه شود. قرارش را مثل این اواخر در قبرستان ارامنه گذاشته بود؛ جایی که حدس می زد هیچ وقت گذر مادر یا برادرهایش به آن نیفتد. هرچند اشتباه می کرد چون رقیه از لحظه ای که او پایش رابیرون گذاشته بود مثل سایه دنبالش می رفت.