اولین و شاید بهترین داستان عاشقانه ی سورئال است؛ کتاب نادیا، نگرش این جنبش درباره ی زندگی روزمره را بیان و تعریف می کند. داستان اصلی کتاب، به ماجرای رابطه ی نویسنده با دختری در شهر پاریس می پردازد. داستان به صورت اول شخص روایت می شود و تصاویری از افراد، مکان ها و اشیای «سورئال» کامل کننده ی آن هستند. این تصاویر، شخصیت اصلی داستان را وادار می کنند تا درباره ی واقعیت یا عدم واقعیت محیط پیرامون خود تفکر کند. نادیا، دختری عجیب است که با سایر شخصیت های معمول تفاوت هایی دارد. عده ای او را حالتی ذهنی، احساسی درباره ی واقعیت و یک جور تصویر توصیف کرده اند؛ از این رو، مخاطب کتاب ممکن است به این فکر کند که آیا او اصلا وجود خارجی دارد یا خیر. با همه ی این تفاسیر، این نادیا است که ساختار و فرمی مشخص به رمان می بخشد.