کتاب مفهوم ساده روانکاوی (به آلمانی: Die Frage der Laienanalyse) کتابی است از زیگموند فروید ، بنیانگذار روانکاوی ، در حمایت از حق روانکاران غیر پزشکان یا افراد "غیر روحانی" در سال 1926. این مقاله در پاسخ به پیگرد قانونی تئودور ریک به دلیل تجزیه و تحلیلگر غیر پزشکی یا غیر روحانی در اتریش نوشته شد. در این کتاب است که فروید زندگی جنسی زنان بزرگسال را با "قاره تاریک" مقایسه می کند: او می گوید که درباره زندگی جنسی دختران کوچک کمتر از پسران اطلاعات داریم. اما لازم نیست از این تمایز شرمنده شویم. از این گذشته ، زندگی جنسی زنان بزرگسال برای روانشناسی یک قاره تاریک است در اکتبر 1885 ، فروید با یک بورس سه ماهه به پاریس رفت تا با ژان مارتین شارکو ، متخصص مغز و اعصاب مشهور که در حال تحقیق علمی در مورد هیپنوتیزم بود ، تحصیل کند. بعدا او باید تجربه این اقامت را به عنوان کاتالیزوری در جهت دادن او به سمت روانپزشکی پزشکی و دور شدن از حرفه ای که از نظر اقتصادی در زمینه تحقیقات مغز و اعصاب کمتر بود ، به یاد آورد. چارکوت در مطالعه هیستری و حساسیت به هیپنوتیزم تخصص داشت ، که بطور مکرر با حضور در صحنه و در مقابل تماشاگران با بیماران نشان می داد. فروید هنگامی که در سال 1886 در وین به کار خود ادامه داد ، شروع به استفاده از هیپنوتیزم در کارهای بالینی خود کرد. او رویکرد دوست و همکار خود ، یوزف بروئر ، را در یک نوع هیپنوتیزم که متفاوت از روشهای فرانسوی او بود ، اتخاذ کرد. درمان یک بیمار خاص از برویر ثابت شده است که برای عمل بالینی فروید تحول آفرین است. بیماری دعوت شد تا در مورد علائم خود در حالی که تحت هیپنوتیزم است صحبت کند (او برای درمان خود عبارت "صحبت کردن درمورد درمان" را به کار می برد). در طی صحبت به این روش ، با بازیابی خاطرات حوادث آسیب زای مرتبط با شروع آنها ، از شدت علائم کاسته شد.