فلسفه معروف به فلسفه جدید، که تاریخ آغاز آن را معمولا از اواسط قرن پانزدهم میلادی (یعنی از فتح استانبول بواسطه سلطان محمد، پادشاه عثمانی و تحولات حاصله از آن و روانه شدن فلاسفه یونانی از آن دیار به مغرب اروپا) محسوب می دارند. در اساس اختلاف ذاتی با فلسفه قدیم ندارد؛ مگر اینکه در این دوره به علوم تجربی و استقلال نظر شخصی، بیشتر اهمیت داده شد. دوره نخستین فلسفه جدید را که دوره تجدید حیات نامیده اند، از همان تاریخ 1453 میلادی یعنی فتح استانبول تا اواخر قرن هفدهم یعنی 1690 میلادی می گیرند و آن را نیز به دو بخش تقسیم می کنند: بخش اول را ( که 1453 تا 1600 یعنی تاریخ وفات برونو می باشد) بخش فلسفه انسانی و بخش دوم را (که از 1600 تا 1690 یعنی تاریخ انتشار کتاب جستار لاک باشد) بخش علوم طبیعی می نامند. چنانکه از مفهوم این دو عنوان پیداست، دوره اول نظر و افکار فلسفی بیشتر معطوف به امور بشری بود و فلسفه آدم جای فلسفه عالم را گرفت و در دوره دوم توسعه علوم طبیعی و تجربی بیش از سابق مدار تفکر حکما بود..