آیا دوستی امری تجملی در روابط ماست و بدون دوستان هم زندگی سامان دارد یا برعکس، دوستی از نیازی واقعی نشئت می‌گیرد و زندگی خالی از دوست بی‌سامان است؟ حتی اگر برای دوستی ضرورتی هم قائل نباشیم یا در این امر تردید روا بداریم، در سودمندی دوستی نمی‌توانیم شک کنیم. این سودمندی جلوه‌های متعدد دارد: حضور دوست، معاشرت و تعاملی را برای ما ممکن می‌سازد که چون قرار است صادقانه و از موضع برابر باشد عاملی مثبت در گسترش جهان ما و شکوفایی شخصیت ماست. باری، به‌رغم اهمیت زیادی که دوستی هم در ساحت خصوصی و فردی، هم در ساحت عمومی و اجتماعی زندگی ما دارد به نظر می‌رسد که زبان فارسی محروم از آثار لازم در این زمینه است، آثاری مبتنی بر بررسی‌ها و تحقیقات معتبری که اطلاعات مهم را دربارۀ این مفهوم در اختیار گذارد و آن را از جنبه‌های گوناگون تحلیل کند و روشن سازد؛ این امر صرفاً ارزش نظری و انتزاعی ندارد؛ بلکه ارزش عملی و ملموس هم دارد، چراکه ایضاح مفاهیمی چون دوستی در شناخت ما از خود و دیگران مؤثر است، به ما در تنظیم روابط با دیگران کمک می‌کند، بخشی از تصویر ما از زندگی سعادتمندانۀ خود را روشن می‌سازد و مآلاً عاملی مؤثر در تحقق این زندگی است. مجموعۀ حاضر حاصل کوششی است برای فراهم آوردن چنین آثاری در قالب کتابی واحد.