بایک آغوش زیارت از حرم برگشتم . نعلین جفت شده آقا روح الله، رشته فکرم را از هم گسست. در را که گشودم، با چای و غذای آماده مواجه شدم. سلام سید! قبول! عجب بویی، چه سلیقه ای! مگر تو زیارت نرفتی؟ چرا! ولی خیلی زود آمدم تا برای دوستتان نهار و چای آماده کنم. آخر وقتی قم بودیم، برای آمدن به مشهد دست از پا نمی شناختی! بعد زیارت همه باهم یک چیی درست می کردیم. دوست عزیز! من فضیلت کمک به زوّار امام رضا علیه السلام را کمتر از فضیلت خود زیارت آقا نمی دانم! با این حرف آقا روح الله خمینی پنجره ای وسیع از زیارت برایم گشوده شد. زیارت از جنس پختن غذا، شستن ظرف وروفتن اتاق.