لیبرالیسم که در فضای مه‌آلود سیاسی جامعة ما این همه مطعون و مذموم افتاده است، حامل پیامی معرفت‌شناسانه است که یقین را امری دیریاب بل نایاب می‌داند و لذا همة آدمیان جایزالخطا را صلا می‌زند تا با فرو نهادن باد نخوت از سر، فروتنانه بر سر سفرة معرفت بنشینند و همه با هم، ‌هم غذا شوند. و این وانهادن امور به عقل جمعی و پشت کردن به استبداد معرفتی و سیاسی و دینی، باری اگر در یک جامعة فقهی و ولایی، نقد دینی و شکّ ایمانی ناروا ناممکن باشد در ایمان فردی هیچ‌یک از این احکام جاری نیست حتی ایمان را هم نباید از جنس جزم دانست، آن‌که ضدّ ایمان است،‌ یأس است نه شک. (از مقدمة کتاب).