شما اگر بخواهید این جور پیش خودتان تصور کنید، بگویید که من به نبوّت رسول اکرم اسلام ایمان دارم، در عین حال حتى اگر به طور احتمال هم بگویید شاید پس از او هم پیغمبرى آمده است یا پیغمبرى خواهد آمد، این «شایدِ» شما با ایمان به پیغمبرى پیغمبر اسلام منافات دارد، معنایش این است که شما به پیغمبر اسلام و قرآن ایمان ندارید. همان‌طورى که اگر کسى بگوید من به قرآن ایمان دارم ولى به توحید و به خدا ایمان ندارم، مى‌گویند این تناقض است زیرا قرآن کتاب توحید است و ایمان به آن برابر است با ایمان به وحدانیّت خدا، یا اگر کسى بگوید من به قرآن ایمان دارم ولى به معاد ایمان ندارم، تناقض است زیرا قرآن کتابى است که مملوّ است از اعتقاد به معاد، همین‌طور است موضوع ختم نبوّت به خاتم‌الانبیاء. علاوه بر اینکه نصّ قرآن مجید است، اگر فرضآ این نصّ قرآنى هم نبود، جزء ضروریات دین مقدّس اسلام است. بنابراین براى یک نفر مسلمان هرگز این مسئله مطرح نیست که آیا پیغمبرى بعد از پیغمبر ما خواهد آمد یا نه. ولى در عین حال براى یک نفر مسلمان از نظر اینکه بخواهد فهم عمیقى پیدا کند و ایمانش بر مبناى یک دلائل محکمى باشد، جاى این هست که در اطراف این مسئله فکر کند و درباره این فلسفه قرآنى بیندیشد که چرا انبیایى در دنیا ظهور کردند و آمدند، بعد به یک نقطه معیّن که رسید، نبوّت ختم شد؟ قرآن این را بر چه مبنا و اساسى بیان کرده است؟ اینها البته جزء معارف قرآنى است و اگر انسان به نکاتى که در قرآن کریم در این زمینه‌ها ذکر شده است واقف بشود بر معارف او افزوده مى‌شود.