"پنین" از محبوب ترین رمان های "ولادیمیر ناباکوف" است که یکی از بامزه ترین و در عین حال دل آزارترین شخصیت ها را در میان کاراکترهایی که به وسیله ی او خلق شده دارا می باشد. پروفسور تیموفی "پنین" مهاجری روسی در دهه ی پنجاه میلادی است که گمراه و سرگردان شده و با تشویش در یک کالج آمریکایی به کار مشغول شده است. "پنین" تلاش می کند تا عزت و شرافت خود را در مجموعه ای از سوءتفاهمات غم انگیز و گاه طنزگونه حفظ بنماید. اما تمام این رویداد ها در بستری از توطئه های ظریف دانشگاهی و دست کاری های یک راوی که عامدانه غیر قابل اعتماد جلوه می کند، اتفاق می افتد. "ولادیمیر ناباکوف" ابتدا او را به شکل یک شخصیت تقریبا کمیک آفریده که به تدریج در مقابله با افرادی که به او می خندند، قدم علم می کند. "پنین" که قهرمان مضحک و دلهره آور این رمان جذاب است، چه با سوار شدن در یک قطار اشتباه برای ارائه ی یک سخنرانی به زبانی که چندان هم به آن مسلط نیست، و چه با برگزاری یک مهمانی با اساتید پرمدعا که در آن می فهمد قرار است شغلش را از دست بدهد، آرام و به تدریج عمیق ترین غرایز محافظت کننده ی خوانندگان را برمی انگیزاند. او همچنین عاشق خستگی ناپذیری است که هر چه در آستین محبت دارد به معشوقه ی بی وفای خود تقدیم کرده و در ازای آن هیچ چیز به جز بی توجهی و تمسخر دریافت نمی کند. این رمان تحسین شده با خط داستانی غیریکنواخت خود توجه مخاطبین زیادی را به خود جلب ساخته و شهرت ملی و بین المللی زیادی را برای "ولادیمیر ناباکوف" به ارمغان آورده است.