کتاب تکامل فیزیک کتابی علمی است که توسط فیزیکدانان آلبرت انیشتین و لئوپولد اینفلد نوشته شده است ، و رشد ایده ها را در فیزیک دنبال می کند. در اصل این کتاب در سال 1938 توسط انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر شد و یک موفقیت بزرگ بود. در این کتاب ، آلبرت انیشتین برخلاف بسیاری از فیزیکدانان کوانتوم ، رویکرد واقع گرایانه خود به فیزیک را تحت فشار قرار داد. این کتاب معتقد است که اعتقاد به "واقعیت عینی" باعث پیشرفتهای علمی زیادی در طول اعصار شده است ، بنابراین اثبات می شود که این یک مفهوم مفید است حتی اگر قابل اثبات نباشد. در این کتاب آمده است: "بدون این باور که می توان واقعیت را با ساختارهای نظری ما درک کرد ، بدون اعتقاد به هماهنگی درونی جهان ما ، هیچ علمی وجود نخواهد داشت." "این باور انگیزه اساسی برای همه آفرینش های علمی است و همیشه خواهد ماند." علاوه بر این ، انیشتین از این متن برای دفاع از سودمندی نظریه های میدانی در میان پیشرفت های مکانیک کوانتوم استفاده کرد. بهترین راه برای این کار مشاهده ذرات نه به عنوان اجسام مستقل بلکه به عنوان نمود ویژه ای از خود میدان است: "آیا ما نمی توانیم مفهوم ماده را رد کنیم و یک فیزیک خالص درست کنیم؟ ما می توانیم ماده را به عنوان مناطقی در فضا در نظر بگیریم که در آنها میدان بسیار قوی است. از این نظر یک سنگ پرتاب شده، یک میدان در حال تغییر است که در آن حالتهایی که بیشترین شدت میدان را دارند با سرعت سنگ در فضا حرکت می کنند. کتاب تکامل فیزیک توضیحات روشن و مختصری درباره توسعه نظریه های تبیین پدیده های فیزیکی ارائه می کند.