«دکوپاژ» روح رسمی و زیبایی شناختی سینما به دلیل توانایی آن در نشان دادن زمان همواره از عناصر اصلی این هنر به شمار می آمده. در این مقاله غنایی ژاک آومونت و تیموتی بارنار نظریات مختص به دکوپاژ و مونتاژ را از اوایل سینما تا دوران دیجیتال بررسی می کند. آومونت علاوه بر پرداختن به تئوریسین های فیلمساز شوروی دهه 1920 - او مترجم آیزنشتاین و نویسنده کتابی درباره مونتاژ آیزنشتاین است - همچنین در بحث کارگردانانی معاصر مانند جیا ژانگکه ، عباس کیارستمی ، الکساندر سوکوروف ، کاترین بیگلو و لیساندرو آلونسو ، ژان لوک گدار و پیر پائولو پازولینی وارد شده است.