اجازه ی ورود به پایگاه با یک پروتکل سفت و سخت، معمولا فوق سری و فوق فوق سری، تعیین می شود. هر چه در محوطه ی زیرزمینی پایین تر روید، حفاظت، سخت تر و پیچیده تر می شود. پایگاه را یک گروه شبه نظامی محافظت می کند. این گروه زیر نظر ارتش فعالیت نمی کند، بلکه تحت کنترل مستقیم دولت سایه می باشد. این گروه شبه نظامی در واقع یک ساختار نظامی نیست، چراکه تمامی افراد آن، نه توسط پنتاگون (ارتش آمریکا)، که از سوی دولت سایه، برای وظایف گوناگونی استخدام و یا گماشته شده اند. در میان افراد گروه، درجات نظامی قراردادی و متداول وجود ندارد. سه درجه ی شناخته شده برای آن ها عبارتند از: الف- گروهبان ب- سرگرد پ- سرهنگ. تقریبا هر 9 ماه، نوبت کاری محافظان می چرخد، و یا به دلایل روان شناختی، آن ها را به مکان های نامعلوم منتقل می کنند. در پایان هر نوبت کاری، پرسنل را بازرسی بدنی، و وزنشان را چک می کنند. هیچ کس نمی تواند چیزی را پنهان، و یا قاچاقی خارج کند. حقوق پرسنل، دو هفته یکبار به صورت نقدی پرداخت می شود. در بعضی از طبقات، به منظور شناسایی پرسنل، طبق نامگذاری اعضاء داخلی از BI (شناسایی تنفس)، یا BR (تشخیص تنفس)، بهره می برند. به هر کجا که نگاه کنید، همیشه دوربین های امنیتی را خواهید دید. در داخل محوطه، و از طبقه ی اول که شروع کنید، متوجه ی درهای جانبی در همه جا، و ورودی ها و خروجی های متعدد با ویژگی های امنیتی می شوید که برخی آشکار، و برخی دیگر مخفی می باشند. تلفن های همراه و هوشمند شما، هیچ یک، در پایگاه دالسی کار نمی کنند، و تلویزیون یا مانیتور معمولی در آن جا وجود ندارد. شما کاملا از دنیای بیرون جدا هستید.