ناشر در معرفی این اثر آورده است: «فرهنگ مذکر، نفس (Self) را گرگ و هوای نفسانی را شیطانی می‌انگارد و به (Superego) در فضای غیرمدنی القای فراخود (Ego) ضمن تکذیب خود هویتی نارسا رقم می‌زند. در این احوال تعجبی ندارد که بدن هر کس، صرفاً ابژه‌ای در میان سایر ابژه‌های جهان بنماید. این قضیه خصوصا در مورد زنان صادق‌تر است؛ زیرا بدن‌شان ابزاری می‌شود برای فروش هر نوع محصول قابل تصور و این کار همه زنان و مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هم بازنمایی بدن زن، سوژه نگاه خیره مذکر می‌شود و هم (Kilbourne,1999) اندام‌های او تکه تکه در معرض تشویق و فروش کالاها قرار می‌گیرد. لذا بی‌سبب نیست که برخی زنان از دیدن همجنسان خود در عرصه تبلیغات کالاها یا حضور در مجلات زنانه افسرده می‌شوند. ما حتی اگر از این وضع آگاه هم نباشیم، اما از آن متأثر می‌شویم. دختران از بدو تولد در این شرایط بار می‌آیند و مجبورند خود را جذاب و سر به مهر و همدل بنمایند و همین امر موجب احساس ناامنی زنان نه تنها در خانه و جامعه که در بدن و جهان‌شان می‌گردد...»