نظریه‌پردازان اجتماعی اغلب مدرن را به مثابۀ نوعی وضعیت یا ساختار اجتماعی و فرهنگی تلقی می‌کنند که در آن فرآیندهایی مانند تفکیک‌پذیری نهادی، عقلانیت، شهرنشینی، صنعتی شدن، دموکراتیک شدن، رشد فردیت یا استقلال و آزادی فردی و تقسیم کار اجتماعی به نحو گسترده‌ای رخ داده و نهادی شده است. این مجموعه فرآیندها، در نهایت منجر به تحول شیوۀ زندگی افراد خواهد شد. از این رو، می‌توان مدرن شدن را نوعی تحول در شیوۀ زندگی اجتماعی دانست که در نهایت در آثار هنری و فکری و فلسفی نیز بازنمایی می‌شود. کتاب حاضر مجموعه‌ای از مطالعات موردی مردم‌نگارانه است که در آن نگارنده به بررسی و بازنمایی انسان‌شناسانۀ فرآیندهای مدرن یا امروزی شدن در ایران معاصر، از منظر مطالعات فرهنگی می‌پردازد. وی سیر تحول برخی از بنیادهای فرهنگ ایرانی شامل خانه، روستا، مسجد، نوروز و باورهای عامیانه تحت تاثیر فرآیندهای امروزی شدن را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که نهادها و باورهای دیرین که ریشه در اعماق تاریخ و عواطف ایران و ایرانیان دارند، در دنیای امروز به صورت‌های جدید بازتولید شده‌اند، و مطابق شرایط امروز دارای کارکردهای مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هستند.