« این کتاب در ۱۳۱ صفحه با قطع بزرگ و چاپ زیبا رسالۀ دکتری خانم میشلین سان لیور می باشد که در ۱۶ دسامبر ۱۹۷۱ در دانشگاه نوشاتل از آن دفاع نموده است . خانم سان لیور با ایران از دوازده سال باین طرف از نزدیک آشنائی کامل داشته است . در سال ۶۲-۱۹۶۱ دانشگاه تهران بورسی در اختیار ایشان گذاشت که با آن به مدّت یکسال بتوانند زبان فارسی را فرا گیرند . مشارالیها پس از این مسافرت به ایران و برداشت کافی از ادبیّات و فرهنگ آن در سال های ۶۴ -۱۹۶۲ مجدداً به ایران مسافرت نمود و ضمن همین سفرها مدّت چند ماهی را در میبد از سرگذرانید و صنعت سفالگری این دهکده را مورد مطالعه قرار داد و فرآورد تجسّسات ایشان همین رسالۀ دکتری است که در آن زندگی مردم این دهکده را از نظر اجتماعی و مردم شناسی و اقتصادی و صنعت بومی پژوهش نموده است . راجع به سفال های دوره های ماقبل اسلام و اوّلین سده های اسلامی در ایران در کتاب های تاریخ هنر و باستان شناسی مطالب حائز اهمیّت و مهمّی منعکس شده است ، در حالی که ما صنعت سفالگری امروزی ایران را خیلی کم می شناسیم و جز چند تحقیق کوتاهی که در مجلّۀ هنر و مردم از آقای پور کریم و صدیق و مستوفی و کریمی و نیز در مونوگرافی های مؤسّسۀ تحقیقات و مطالعات اجتماعی که در خلال گفتارهائی از آن به اختصار سخن رفته، چیز جالب توجّهی درست نداریم . مطالعه و تحقیق جامعی دربارۀ یک جماعت سفالگر در دهکدۀ میبد از نظر اجتماعی و مردم شناسی و مطالعۀ محصولات آن ها از نقطۀ نظر فنّی و اقتصادی در اوائل کار هدف نویسندۀ این کتاب بوده که امروز جامۀ عمل پوشیده است . دهکدۀ میبد تقریباً در ۷۰ کیلومتری شمال غربی یزد در نزدیکی کویر لوت، سر راه اردکان و تقریباً در ۷۰۰ کیلومتری جنوب شرقی تهران قرار دارد . در این دهکده جنبه های سنّتی و قدیمی صنعت سفالگری و همچنان طرز کار امروزی این صنعت مشاهده می گردد و به سه دسته تقسیم می شود که عبارت است از سفال های منفذدار و یا ساده ، سفال های لعابدار و کاشی کاری در حالی که با گل ساده از خیلی قدیم در میبد رواج داشته. صنعت کاشی سازی در اواخر قرن نوزدهم میلادی سفالگران نائینی در آنجا آورده و ترویج داده اند .