کتاب آبنبات تلخ با توضیحاتی از نویسنده آغاز شده که در آن‌ها بیان کرده دیوار تربیتی ما کج بنا شده است. این نویسنده باور دارد که سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۰ همّ‌وغم ایران کلاه بر سر زنان گذاشتن بود و در سال‌های ۱۳۵۰ همّ‌وغم ایران حجاب‌گذاشتن بر سر زنان بود، اما دررابطه‌با وضع داخلی و خانوادگی و اوضاع تربیتی در خانه و مدرسه و کل جامعه کاری انجام نشد. پریدخت آدمی با نوشتن این طنزها و داستان‌های کوتاه فریاد می‌زند و می‌خواهد که به داد مسائل داخلی و خانوادگی و مدارس برسند. او معتقد است که ریشهٔ فساد در جامعه را در خانه‌ها باید جست و این ریشه‌ها را با مشاوره، معادله، محبت، حوصله و برپایی آموزشگاه‌های ویژه خشکاند؛‌ تا شاید بتوان کاری کرد که زن‌ها و بچه‌ها امنیت لازم و واجب را چه در خانه و چه در مدرسه دارا شوند.