کتاب حاضر، حاوی مجموعة سه جلدی «کشف الحیل»، اثر «عبدالحسین آیتی»، در ارتباط با فرقة بهائیت است. در واقع، آیتی مجموعة اطلاعات خود را از هجده سال زندگی در جمع بهابیان، پس از خروج از این فرقه، به قلم تحریر در آورده است؛ آیتی در دوران حضورش در جمع بهائیان با نام «عبدالحسین تفتی» مشهور به «آواره» زندگی میکرد و پس از خروج،نام خود را به آیتی تغییر داد. وی در جلد نخست این کتاب، سؤالاتی را از خود، دربارة بهائیت پرسیده و آنگاه به آن پاسخ داده است. در جلد دوم، آیتی، ضمن بیان وجه اشتراک میان بهاییان و یزیدیان، به معرفی برخی کتب منتشر شده در این فرقه پرداخته و به اجمال، هر یک را نقد کرده است. ضمن آنکه در این جلد، تاریخ «کرد یزدی» نیز که از جهاتی با عقاید و قواعد بهایی تناسب و تشابه دارد، آورده شده است. در جلد سوم نیز برگزیده ای از خطا به ها و نامه هایی که بهاییها به آیتی نوشته اند و سعی کرده اند، که او را به جمع خود باز گردانند، ارائه شده است،