کریستوفر ووگلر در این کتاب با تکیه بر نقش مایه های اندیشۀ اسطوره ای، الگویی برای فیلم نامه نویسی تدارک می بیند که فن نویسندگی را با نوعی شیوۀ زیستن و درک تجارب زندگی پیوند می زند که نویسنده و مخاطب را به یکسان در بر می گیرد. نویسنده در این راه به الگویی که جوزف کمبل، اسطوره شناس امریکایی، تحت عنوان اسطورۀ سفر قهرمان ارائه کرده است تأسی می کند، الگویی که بر مبنای شکل کلی بسیاری از روایت ها و حکایت های اسطوره ای ملل مختلف پدید آمده است. نویسنده در بخش نخست کتاب چهره ها یا شخصیت های نوعی این سفر را معرفی می کند، و در بخش دوم مراحل سفر را شرح می دهد. علاوه بر نمونه های سینمایی فراوانی که در سراسر متن به آن ها رجوع می شود، ووگلر در بخش موخره نیز فیلم هایی چون داستان عامه پسند شیرشاه و تایتانیک را با تضیل بیش تر بر مبنای این الگو تحلیل می کند. کتاب ساختار اسطوره‌ای در داستان و فیلمنامه، نشئت‌گرفته از یک یادداشت هفت‌صفحه‌ای به نام «راهنمای کاربردی قهرمان هزارچهره» است که وگلر زمان همکاری با دیزنی نوشته بود. در این کتاب، نویسنده رابطه‌ی بین اسطوره‌شناسی و داستان‌نویسی و تأثیر اسطوره‌ها را بر داستان‌ها و فیلم‌ها برای استفاده‌ی فیلمسازان، فیلمنامه‌نویسان، نمایشنامه‌نویسان، دانشجویان و حتی طرفداران فیلم و سینما به صورت ساده و مختصر بیان می‌کند. طبق نظریه‌ی وگلر، اتفاقات یک داستان به جای یک خط مستقیم، یک دایره هستند؛ زیرا تصمیمات و عملکردهای افراد دیگر روی مسیر قهرمان داستان تأثیر می‌گذارند. کتاب شامل دو بخش است. بخش اول، «الگوهای شخصیتی» نام دارد و به توضیح هشت الگوی شخصیتی معمول در داستان‌های قهرمانی می‌پردازد. الگوهای شخصیتی، خصوصیتی مکرر در داستان‌ها هستند که نمایانگر ویژگی‌های انسانی مختلف‌اند. الگوها تلفیقی از نمادهای روان‌شناسی و نمایشی در داستان‌اند که می‌توان آن‌ها را به صورت ترکیبی و به گونه‌های مختلف و خلاقانه نشان داد. در بخش دوم، «مراحل سفر»، نویسنده دوازده مرحله از مسیری را که قهرمان داستان باید طی کند، توضیح می‌دهد. از مرحله‌ی اول که زندگی عادی قهرمان قبل از قرار گرفتن در مسیر اتفاقات است تا مرحله‌ی انتهایی و رسیدن قهرمان به هدف. وگلر این مسیر را به ساختار سه‌بخشی فیلمنامه تشبیه می‌کند. این مسیر می‌تواند فیزیکی و بیرونی یا احساسی و درونی یا ترکیبی از هر دو باشد. این کتاب برای افراد علاقه‌مند به فعالیت در حیطه‌ی داستان‌نویسی بسیار مفید است و در پایان داستان، خواننده می‌تواند با استفاده از توضیحات وگلر درونمایه و الگوهای داستانی را در مدل‌های مختلف داستانی تشخیص دهد.