اثرهای مهم رسانه از شکل آن ناشی می شود نه از محتوای آن. سخن معروف مک لوهان که رسانه همان پیام است موید این حرف است. وسیله ی ارتباطی، همچون پلی بین افراد جامعه عمل می کند و آن ها را از تعلقشان به یک کل، آگاه می سازد. وبلاگ با داشتن خصوصیاتی چون رایگان بودن، انتشار سریع، تعاملی بودن و … محیطی منحصر به فرد می سازد. فضای وبلاگ، بیش از چت فرصت لازم برای اندیشیدن و تعامل فکری را مهیا ساخت. اگر چت روم ها شهاب سنگ های آسمان مجازی باشند، وبلاگ ها ستاره های نورانی آن هستند. وبلاگ معمولا نسبت به سایت ماهیتی پویاتر دارد. تغییرات در آن سریع تر رخ می دهد. از طرف دیگر محتوای رسانه را می توان یکی از پر حجم ترین و دست نیافتنی ترین مجموعه داده هایی دانست که درباره جامعه می تواند بسیار سخن بگوید. این روزها عباراتی از این دست را زیاد می شنویم که وبلاگ نویسی باعث می شود، هر کسی که دارای یک رایانه و یک خط ارتباطی تلفنی باشد، بتواند به یک روزنامه نگار مبدل شود یا وبلاگ نویسی موجب حلق نوع جدیدی از روزنامه نگاری شده، وبلاگ نویسی، گزارش نویسی پست مدرن است و وبلاگ نویسان، گزارشگران شهری هستند. اگرچه برخی معتقدند که وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری وجوه مشترک فراوانی دارند اما این اشتراک تا حدی می تواند باشد؟ به طور قطع، یک روزنامه نگار می تواند وبلاگ نویس باشد اما در حالت عکس، نظرات مثبت و منفی متعددی وجود دارد.