نگارنده در این کتاب، الگوی مصرف را از نگاه دین و از ابعاد مختلف بررسی کرده و نتایجی از این دست را بازگو می‌کند: "1- احکام و آموزه‌های دینی تاثیری ملموس و انکارناپذیر بر رفتار فردی و اجتماعی مردم در امور گوناگون از جمله کم و کیف مصرف دارد، 2- مقصود از مصرف در این کتاب، شامل تخصیص بودجه و هزینه‌ نمودن امکانات و درآمدهای عمومی از سوی دولت است، 3- اسراف که به معنای خروج از اعتدال است، تنها به جنبه‌ی کمی و اندازه‌ی بهره‌وری از مال و ثروت، محدود نمی‌شود بلکه درست و بهینه مصرف نکردن هم از مصادیق اسراف است. 4- با توجه به نقش و جایگاه عرف در موضوعات وسایل نوظهور، طبیعی است در پاره‌ای موارد، برای تبیین الگوی مصرف، تکیه بر عرف نماییم و وضعیت متعارف در جوامع را مورد توجه قرار دهیم و گاه چند و چون مصرف را به کمک عرف خاص یعنی دیدگاه کارشناسان امر تبیین کنیم، 5- از جمله مصارف حقوقی، کابین است که تعیین اندازه‌ی آن در فقه و شریعت اسلامی، به توافق و تراضی طرفین، موکول شده است ولی مستحب آن است که بیش از مهرالسنه یعنی پانصد درهم و به عبارتی پنجاه دینار که قیمت تقریبی پنجاه راس گوسفند است نباشد. 6- در اخلاق اسلامی، جود و سخاوت حد وسط میان بخل و اسراف و مورد تشویق و ترغیب فراوان است و در مقابل، بخل و اسراف مورد نکوهش است. 7- در بسیاری از موارد، زیاده‌روی در مصرف برق یا درست مصرف نکردن آن، فراتر از اسراف فردی و از نوع اسراف فرافردی خواهد بود. 8- به طور کلی لازم است در تخصیص امکانات و خدمات و در توزیع ثروت‌ها، اصول و موازین زیر از سوی دولت اسلامی مورد توجه قرار گیرد: عدالت‌ورزی در تخصیص امکانات و توزیع درآمدها، پیش‌داشت منافع توده‌ی مردم بر مصالح خواص، نگاه ویژه و راهبردی به آموزش و پژوهش، اهتمام ویژه به فرهنگ جامعه و پرهیز از تشریفات غیر ضروری".