آموزه‌هایی از قرآن و «معارف اهل‌بیت»(ع) است. نگارنده با اعتقاد بر این‌که قرآن انسان کامل به رشته‌ی تحریر درآمده است و معصومین(ع) قرآن مجسم‌اند و هرکس می‌خواهد از ویژگی‌های انسان کامل مطلع شود باید قرآن را بفهمد و اگر می‌خواهد قرآن تجسم یافته در خارج را مشاهده کند باید به سیره‌ی معصومین(ع) در گفتار، رفتار و یا تایید و رد عملی توسط آنان مراجعه کند کتاب خود را با توضیحاتی پیرامون حدیث ثقلین آغاز کرده و در آن به مباحث مدارک حدیث، توضیح کلمه‌ی ثقلین و نکات قابل استفاده از آن پرداخته است. وی عبارات، اشارات، لطایف و حقایق را مراتب «آموزه‌های قرآنی» دانسته و انکار حقایق را اولین مانع کمال می‌داند. او سرانجام تلاش خود را با موضوع مهجور بودن قرآن به پایان برده است.