ویکرد کتاب«پرسه زنی و زندگی روزمره ایرانی» در بررسی زندگی روزمره، برخاسته از نظریه هایی است که در چارچوب سنت مطالعات فرهنگی تعریف می شوند. این رویکرد به‏ طور همزمان، به عنصر «قدرت» و «مقاومت» در زندگی روزمره تأکید دارد. به این معنا که زندگی روزمره، عرصه تفاوت ها و ناهمگنی ها و خلاقیت ها است. مصرف که در زندگی روزمره‏ مدرن کنونی اهمیت بسیاری دارد، خود نشان دهنده سطح طبقاتی جامعه و تفاوت ها است؛ گروه های مختلف از طریق مصرف به زندگی شان هویت و معنا می دهند و سعی دارند خود را به گروه‏ های فرادست نزدیک کرده و از گروه های فرودست دور سازند. در این کتاب، افرادی که به مراکز خرید مراجعه می کنند، به دو دسته تقسیم می شوند؛ یکی دسته‏ ای که برای خرید کالاها به آنجا مراجعه می کنند و دسته‏ دوم، جمعیتی که برای خرید کالا به این مراکز نمی روند، بلکه تنها برای جلوه‏ دادن خود و لذت بصری و سایر مواردی از این‏ دست به آن مکان ها مراجعه می کنند. ولی آنها به‏ زعم نگارنده کتاب، مصرف‏ کننده ه‏ایی هستند که خود فضا را مصرف می کنند و امر مصرف را در سطحی بالاتر تعریف می کنند؛ بنابراین خرید کالا، نوعی از مصرف را شامل می شود و نه تمام آن را. استفاده دسته اول از مراکز خرید منطبق بر استراتژی مراکز خرید است، ولی استفاده‏ دسته دوم از مراکز خرید، نوعی ضد استراتژی است. مصرف دسته دوم با مفهوم «پرسه زنی» توضیح داده می شود. پرسه‏ زن فردی است که از پاساژ، مصرف خاص خود را دارد و از طریق نوعی هم زیستی در بین خریداران و فروشندگان است، آنان خود را به رنگ خریدار استتار می کنند، اما به قول حافظ، در خلوت خود آن کار دیگر می کنند.