بنابر بر روایات، ازوپ (Aesop) در بین سال‌های 620 تا 560 قبل از میلاد مسیح زندگی می‌کرده و برده زاده بوده است. اما به دلیل دانش و هوشی که داشته اربابش او را آزاد می‌کند. اگرچه برخی از محققین به وجود او شک دارند، اما در تاریخ یونان و نوشته‌های هرودوت، پلوتارک و ارسطو از او نام برده شده است. حتی برخی او را همان لقمان حکیم می‌دانند. ازوپ افسانه‌ها و حکایت‌های زیادی نوشته که بسیاری از نویسندگان بزرگ جهان از نوشته‌های او الهام گرفته‌اند و رد پای آن‌ها در برخی از حکایت‌های سعدی و مولانا نیز نمایان است. افسانه‌های مختلفی در‌باره شخصیت و زندگی او وجود دارد. او استعداد خیلی عجیبی در داستان گفتن داشته و از طریق داستان‌هایش شهرت پیدا کرد و آزادی‌اش را به دست آورد. حکایت‌های ازوپ (Aesop’s fables) علاوه بر جذابیت بسیار آموزنده و اخلاقی است و از آنجا که بیشتر از زبان حیوانات، اشیا و اساطیری که شخصیت انسانی به آن‌ها داده شده، نقل می‌شوند، برای کودکان و نوجوانان جذابیت دارند و در انتهای هر حکایت نکته‌ی اخلاقی و پند و اندرزی ارائه شده است.