کتاب منهای دو

هنوز شب است، ژول و پل را می‌بینیم که به جاده‌ای کم رفت و آمد رسیده‌اند. پیژامه‌ی بیمارستان را بر تن دارند و ژول سرمش را در دست گرفته است و بر روی چرخی به دنبالش می‌کشد. به‌نظر می‌رسد که نگران است. پل عصبی‌تر است و دایم به چپ و راست خیابان سرک می‌کشد و وقتی ماشینی با سرعت می‌گذرد با شست دستش مسیری را نشان می‌دهد.