این کتاب را که اولین بار در سال ۱۹۷۰ چاپ شده است شاید بتوان مهم ترین کتابی دانست که درباره ی معماری ایرانی و به خصوص معماری سنتی ایرانی و ریشه های آن طبع شده است. نویسنده گان این کتاب، نادر اردلان و لاله بختیار، نتایج سال ها تلاش در زمینه های مختلف هنر و هم کاری های فراوان با اساتید برجسته ی جهانی را گرد هم آورده و در این کتاب متبلور کرده اند.

از جمله تم های عمده ی کتاب می توان به ریشه یابی سنت های معماری به طور کلی، و سنت های معماری ایرانی و ایرانی-اسلامی به طور خاص، پرداخت مولفه های مختلف این معماری، ارتباط این معماری با سایر هنرها و نحله های ادبی و فلسفی، نمودهای آن بر جامعه ی سنتی و کارکردهای مختلف آن اشاره کرد.