جمع‌آوری داستان‌هایی از «گریه»‌های بزرگان علم و عرفان است. به بیان نگارنده با نگاه مختصری در کتاب الهی، سنت نبوی و سیره اهل‌‌بیت(ع) در می‌یابیم که سجده و گریه خالصانه از جایگاه ویژه‌ای در «سیر و سلوک» به سمت خداوند برخوردار است. از همین رو، وی در این اثر، حالات جمعی از علما و عرفا که با گریه و زاری به درگاه الهی تقرب می‌جسته‌اند را یادآور شده است. سیدابوالحسن اصفهانی، شیخ مرتضی انصاری، مقدس اردبیلی، علامه امینی، انصاری همدانی، محمدتقی آملی، انصاری شیرازی، سیدبحرالعلوم، محمدتقی بهجت، سیدعلی خامنه‌ای، سیدعبدالحسین دستغیب، ملاعباس تربتی، رجبعلی خیاط و سیدمجتبی نواب صفوی برخی از افرادی هستند که نامی از آن‌ها در این اثر برده شده است.