برای درام مدنظر دیدرو، تماشاگران منتخب، طبقه مرفه و جامعه بورژوایی و افراد فرهیخته کافی نبود. او میخواست طیف وسیعی از طبقات مختلف مردم را به تئاتر بکشاند و برای این منظور، قصد داشت موقعیت های گوناگون اجتماع و روابط خانوادگی را وارد موضوع های درام اخلاقی کند؛ موضوعاتی مانند ازدواج، شرافت، ثروت، شایستگی، حقیقت، خودکشی، متانت و.. او از فضای کوچک و محدود صحنه دو سالن تئاتر موجود در پاریس انتقاد می کرد و برای حرکت و بازی واقعی بازیگران، به منظور ایجاد صحنه های گوناگون و ساختن «تابلو»های وسیع، به فضای صحنه ای گسترده ای احتیاج داشت تا صحنه های نمایش بسیار واقعی تر به نظر برسند. درضمن، صحنه درام باید امکان نمایش هم زمان مکان های مختلف را داشته باشد.