هاندکه در نمایشنامه خود ماجرای پسری عجیب به نام کاسپار را به تصویر می کشد که گویا پیش از این در مکانی عادی زندگی نکرده است، آن چه نویسنده قصد دارد در این اثر به نمایش بگذارد تاثیر سخن گفتن بر دیگری و نقش به سزای زبان در جوامع انسانی است. او از آن چه که می تواند قضیه آدمی باشد روایت می کند و به نوعی شکنجه گفتاری را نمایان می سازد. کاسپار نمایشنامه ای پست مدرن است ملهم از سرگذشت مرموز کاسپار هاوزر، پسری آلمانی که با سرووضعی غیرعادی در شهر پیدا می شود و از نامه ای که در دست دارد چنین بر می آید که از بدو تولد در مکانی تنگ و تاریک نگهداری می شده است. اشخاص مختلفی به تعلیم و تربیت او گمارده می شوند، اما آن ها بیش از آن که به او کمک کنند، به سلامت جسمی و روحی او لطمه می زنند.