این نوشتارها، حاصل مجموعه‌ای از نشست‌های پژوهشکده مردم‌شناسی بوده است که در آن آثار مردم‌شناسی و ادبیات میان رشته‌ای مرتبط با آن با نگاهی انتقادی بررسی و تحلیل شده است. این نوشتارها حدود ۲۶ نشست و حضور بیش از هفتاد تن از پژوهشگران برجسته و استادان دانشگاه‌های ایران را دربرمی‌گیرد. در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم: «در ایران ماقبل مدرن، ابوریحان بیرونی چهره‌ای است که گزارشات وی در التفهیم و تحقیق ماللهند به تفکر مردم‌شناختی نزدیک است، پرهیز از داوری ارزشی و عدم نگاه قوم‌مدارانه در روایت از اعتقادات، باورها و آیین‌های مردم، دلایل چنین سخنی است، اما عصر مشروطه و تفکری که زبان ادبیات را به زبان مردم نزدیک کرد، زمینه‌های ظهور ادبیات مردم‌شناختی را فراهم نمود.